[...]
Στο σώμα, στην ενθύμηση πονούμε.
Μας διώχνουνε τα πράγματα, κι η ποίησις
είναι το καταφύγιο που φθονούμε.

Κ. Γ. Καρυωτάκης, [Είμαστε κάτι...], Ελεγεία: δεύτερη σειρά, 1927.

Σάββατο 17 Μαρτίου 2012

Λυπούμαι

Ο Γιώργος Σεφέρης (1900-1971)
σε μεταξοτυπία του Γιάννη Ψυχοπαίδη.








Λυπούμαι γιατί άφησα να περάσει ένα πλατύ ποτάμι
      μέσα από τα δάχτυλά μου
χωρίς να πιώ ούτε μια στάλα.
Τώρα βυθίζομαι στην πέτρα.
Ενα μικρό πεύκο στο κόκκινο χώμα,
δεν έχω άλλη συντροφιά.
Ό,τι αγάπησα χάθηκε μαζί με τα σπίτια
που ήταν καινούργια το περασμένο καλοκαίρι
και γκρέμισαν με τον αγέρα του φθινοπώρου.

Γ. Σεφέρης, Μυθιστόρημα, ΙΗ’, Μάρτης 1935.