Ιδού
η μικροτάτη Παρασκευή πάλι
σε
βαφή Μεγάλης βουτηγμένη.
Μετεφέρθης
άρον άρον στην εντατική
εγκατάλειψή
σου.
Θεράποντες
ήχοι σημάντρων
μετράνε
κάθε τόσο τον σφυγμό σου
ο
θεϊκός αδύναμος και ο απτός σκιαγμένος
ντααααααν
α ν α ν νταντόν οόν οόν
Μέτωπο
αιμάτινο σου πλέκουν τ' ακανθώδη έθιμα
και
επί τον ιματισμόν σου έβαλαν κλήρο
η
νηστεία ο Μπαχ τα βαρελότα και η μέθοδος
να
φτάνει με καρφιά στα άκρα του ο πόνος.
Τι
κι αν εσχίσθη το καταπέτασμα των χαμομηλιών
τι
κι αν χρωμάτων στρατιαί εξεπλήττοντο
σταύρωσον
σταύρωσον αλαλάζουν
τα
κρεοπωλεία οι ψησταριές κι οι φούρνοι.
Δε
μ' άκουσες.
Αφησες
ανύμφευτη την κόμη της Μαγδαληνής
και
σπατάλησες το σπάνιο Νυμφίο άρωμά σου
για
να κάνεις τεστ αληθείας στην αγάπη, στον πλησίον.
Σου
φώναζα να τους αφήσεις όπως είναι
όπως
τους παραλάβαμε από την υπαρξιακή παράδοση
όπως
περιγράφτηκαν από στόμα σε στόμα
από
πικρό ποτήριον σε πικρότερο. Δε γλίτωσε
σταυρώθηκε
όποιος διανοήθηκε να τους επαληθεύσει.
Προσκυνώ
το οικείον προσφιλές μου σφάλμα σου.
Εν
συντριβή περιστρέφω τη σούβλα
αδημονώντας
σε αμνέ μας.
Κική
Δημουλά, «Γραμματείς και πρεσβύτεροι αιώνες»,
Ενός λεπτού μαζί, εκδόσεις Ίκαρος, 1998.
