Γεώργιος Στρατήγης

   (1860-1938)

   ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΝ ΑΣΠΑΣΜΟΝ!

Ως φαίνεται, την πείραξα πολύ,

γιατί, αφού της ζήτησα φιλί,
- Είμαι νεκρά για σένα, μου `πε, πλέον!
με θυμόν.
- Είσαι νεκρά! Λοιπόν, τον τελευταίον
ασπασμόν!

   ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΑ

   Εις φθονερόν

Χθες φίδι τον εδάγκωσε

και σήμερα μαθαίνω
πως πέθανε... ποιος απ’ τους δυο;
- Το φίδι το καημένο!

   Εις φιλάργυρον

Για να τον παν’ ανέξοδα

στον Άγιο Διονύση,
- τι σκύλος! - αποφάσισε
εχθές ν’ αυτοκτονήσει!

   Εις Παυσανίαν ποιητήν

Όταν στο κόμμα καλοτρώς,

νυχθημερόν κοιμάσαι·
και μόνο μ’ αδειανή κοιλιά
τη Μούσα σου θυμάσαι!

   Εις πατριώτην φαφλατάν

Χύνεις μελάνης ποταμούς

για τη φτωχή πατρίδα,
μ’ αν χρειασθεί το αίμα σου,
δε χύνεις μια ρανίδα!

   Εις οικοπεδοφάγον

Μακράν των άλλων σκάψατε

του τάφου του το χώμα...
Και των νεκρών τα μνήματα
μπορεί ν’ αρπάξει ακόμα.

   Εις πρωτοδίκην

Σ’ απέφευγαν οι δυστυχείς

πελάται μετά φρίκης·
και για να τους εκδικηθείς
έγινες πρωτοδίκης!

   Εις το πανεπιστήμιον

Όλος ο κόσμος «φλογερό

καμίνι» τ’ ονομάζει,
διότι... τούβλα κάποτε
και κεραμίδια βγάζει.

   Εις τον ανδριάντα του Πατριάρχη

Αντί την ευλογίαν σου

να δίδεις εις Γραικύλους,
κάλλιον, γέρον, ν’ άνοιγες
τους πέντε σου δακτύλους!...