Τι κρίμα

 

Ο ρεμβασμός μου έχει χαθεί

Μ. Λαϊνά (1947-2023)

κι οι λεπτεπίλεπτες αισθήσεις.

Σ' άλλα παλιότερα φθινόπωρα

κυλούσα μέσα στη βροχή και την ομίχλη

νωχελικά και μάλιστα

με κάποια αβροφροσύνη

προς τους άλλους.

Τώρα πια, όχι·

τώρα, η θλίψη και ο πόνος

με κάνουν άξεστη

προτού καν γράψω δύο λέξεις.

Τι κρίμα

ο καιρός μου πέρασε

πρέπει να επιστρέψω το αηδόνι μου στο δέντρο.

 

Μαρία Λαϊνά, «Τι κρίμα», Ό,τι έγινε. Άνθρωποι και φαντάσματα,

Αθήνα, εκδόσεις Πατάκη, 2020.

Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος