Ένα διήμερο για το περιοδικό "Σημειώσεις"

ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ: ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΘΕΩΡΙΕΣ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 27 & ΣΑΒΒΑΤΟ 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2017
ΑΙΘΟΥΣΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
(Τσιμισκή & Παύλου Μελά, είσοδος από τον πεζόδρομο - τέρμα Ισαύρων) 

Το περιοδικό Σημειώσεις είναι το μακροβιότερο μεταπολιτευτικό έντυπο κριτικής θεωρίας, πολιτικής φιλοσοφίας και ποίησης στην Ελλάδα. Το πρώτο τεύχος του κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 1973, με συνεργάτες και συνεκδότες μια παρέα νέων διανοούμενων: τον Μ. Αφεντόπουλο (Μάριο Μαρκίδη), τον Ανδρέα Κίτσο-Μυλωνά, τη Ρένα Κοσσέρη, τον Μανόλη Λαμπρίδη, τον Αντώνη Λαυραντώνη, τον Βύρωνα Λεοντάρη, τον Γεράσιμο Λυκιαρδόπουλο και τον Στέφανο Ροζάνη. Κοινό σημείο αναφοράς του «πυρήνα» που έμελλε να αποτελέσει την «παρέα του Χαλανδρίου» στάθηκε το προδικτατορικό περιοδικό Μαρτυρίες (1962-1966).

Από το πρώτο τους κιόλας τεύχος, και σε παράλληλη διαδρομή με τις συγγενείς εκδόσεις Έρασμος, οι Σημειώσεις μετρούν μέχρι σήμερα 44 χρόνια συνεχούς παρουσίας στα εκδοτικά δρώμενα της χώρας μας.

Στις 27 και 28 Οκτωβρίου 2017, οργανώνουμε στη Θεσσαλονίκη ένα διήμερο για τη διαδρομή αυτή: για το περιοδικό και για να τιμήσουμε τους ανθρώπους που το έφτιαξαν και το κράτησαν όρθιο, με κόπο και σπάνια σεμνότητα. Τίτλος του διημέρου: «Το περιοδικό Σημειώσεις: άνθρωποι, πολιτικές και θεωρίες».

Στις συζητήσεις των δύο αυτών ημερών θα συμμετάσχουν οι βασικοί συντελεστές του περιοδικού, καθώς και φίλοι/ες του, για τους οποίους οι Σημειώσεις αποτελούν μέχρι σήμερα σημείο αναφοράς.

Σκοπός της εκδήλωσης είναι η αποτίμηση μιας διαδρομής –εκδοτικής, λογοτεχνικής, φιλοσοφικής και πολιτικής-- περίπου μισού αιώνα. Το διήμερο, έτσι, θα ασχοληθεί με τις εκδοτικές «προκείμενες» του περιοδικού, τα πρόδρομα δηλαδή έντυπα, τη σχέση των Σημειώσεων με την κριτική θεωρία, τον «κανόνα» που συγκρότησαν όσον αφορά τη λογοτεχνική κριτική, αλλά και την τοποθέτηση του περιοδικού σε κρίσιμα πολιτικά διακυβεύματα της μεταπολιτευτικής περιόδου. Μέρος της διήμερης συζήτησης είναι αφιερωμένο στις ιδιαίτερες συμβολές των πρωτεργατών του – στην πολιτική θεωρία και τη φιλοσοφία, την πολιτισμική κριτική, την ιστορία, την ποίηση και την ψυχανάλυση.

Για δύο μέρες, λοιπόν, θα συζητήσουμε τη θέση των Σημειώσεων στη γραμμή του «εξεγερτικού/επαναστατικού ρομαντισμού», την κριτική τους στην πρώτη Μεταπολίτευση, την «επίθεση» στη γενιά του '30 και το αίτημα για «ελληνικότητα», τη συμμετρική κριτική στον λαϊκιστικό αντιδυτικισμό και τον φιλελεύθερο «αντιλαϊκισμό» και αντιολοκληρωτισμό, την εισαγωγή της λακανικής ψυχανάλυσης στην Ελλάδα. Και την πάντα αβέβαιη ισορροπία μιας παρέμβασης μεταξύ απαισιοδοξίας της γνώσης και αισιοδοξίας της βούλησης, διανοητικής αυτονομίας και πολιτικής στράτευσης, παρα-μυθίας και κριτικού ορθολογισμού.

                                                 ***

Στην εκδήλωση, που διοργανώνεται υπό την αιγίδα του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, μιλούν (αλφαβητικά):
Βασίλης Αλεξίου, Βιβή Αντωνογιάννη, Κώστας Βούλγαρης, Κώστας Γούσης, Κώστας Δεσποινιάδης, Νίκος Κατσιαούνης, Αλέξανδρος Κιουπκιολής,  Χαράλαμπος Κουρουνδής, Δημήτρης Κόρος, Δημήτρης Κοσμίδης, Βασίλης Λαμπρόπουλος, Χρίστος Μάης, Γιώργος Μερτίκας, Μάρκος Μέσκος, Σάββας Μιχαήλ, Δημοσθένης Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος, Σταυρούλα Πουλημένη, Στέφανος Ροζάνης, Γιάννης Σταυρακάκης.

                                                  ***
 
Την πρωτοβουλία για τη διήμερη εκδήλωση πήραν οι «Φίλοι των Σημειώσεων», μια ομάδα νεότερων αναγνωστών του περιοδικού (αλφαβητικά):
Μάριος Εμμανουηλίδης, Νίκος Κατσιαούνης, Αλέξανδρος Κιουπκιολής, Χρίστος Μάης, Δημοσθένης Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος.

Αναδημοσίευση από: https://simeioseis2017.wordpress.com/ 
(όπου και το αναλυτικό πρόγραμμα του διημέρου).

Στον κύκλο των χαμένων ποιητών

Από την ταινία Dead Poets Society (σκηνοθεσία Peter Weir, σενάριο Tom Shulman), 1989.

     
    O Captain! My Captain! our fearful trip is done;

    The ship has weather'd every rack, the prize we sought is won;

    The port is near, the bells I hear, the people all exulting,

    While follow eyes the steady keel, the vessel grim and daring:

        But O heart! heart! heart!

            O the bleeding drops of red,

                Where on the deck my Captain lies,

                    Fallen cold and dead.

    O Captain! My Captain! rise up and hear the bells;

    Rise up—for you the flag is flung—for you the bugle trills;

    For you bouquets and ribbon'd wreaths—for you the shores a-crowding;

    For you they call, the swaying mass, their eager faces turning;

        Here captain! dear father!

            This arm beneath your head;

                It is some dream that on the deck,

                    You've fallen cold and dead.

    My Captain does not answer, his lips are pale and still;

    My father does not feel my arm, he has no pulse nor will;

    The ship is anchor'd safe and sound, its voyage closed and done;

    From fearful trip, the victor ship, comes in with object won;

        Exult, O shores, and ring, O bells!

            But I, with mournful tread,

                Walk the deck my captain lies,

                    Fallen cold and dead.

Walt Whitman (1819-1892), “O Captain! My Captain!” (1865),
Leaves of Grass, 1855-1892.