Θα
πάψω πια να γράφω ποιήματα
έριξες
το χρυσό σου δαχτυλίδι μες στη θάλασσα
στην
αμμουδιά με το νεκρό κρανίο
κι
όλα τα βουλιαγμένα καράβια βγήκαν στον αφρό
κι
ο καπετάνιος ζωντανός
κι
οι ναύκληροι να χαμογελάνε
είπα
θα πάψω πια να γράφω ποιήματα
και
στο παράθυρο του σπιτιού μου του προγονικού
ο
πατέρας μου και η μητέρα μου
κουνάνε
τα μαντήλια τους και χαιρετάνε
τα
ποιήματά μου όμως δε μπόρεσαν να τα διαβάσουν
έχουν
ξεχάσει να διαβάζουν
λένε
το κάπα άλφα και το δέλτα έψιλον
και
συ μου είπες ψέματα
στον
τόπο αυτό του κόκκινου γελαστού κρανίου με ξεγέλασες
γι’
αυτό κι εγώ σε γέλασα
και
με πιστέψατε
κατάρα
με τις εφτά σκιές
πάντα
θα γράφω ποιήματα
Μίλτος
Σαχτούρης, «Τα γράμματα», Χρωμοτραύματα,
εκδόσεις Γνώση, 1980.
