Αποφάσισε τότε – μη ρωτήσεις ποτέ το γιατί –
Πήρε κάθε προφύλαξη έκρυψε
το μαχαίρι
και παραμόνευε.
Το ποίημα βεβαίως δεν ήταν
ανύποπτο.
Ήξερε τις προθέσεις του
ποιητή από καιρό
αλλά μήτε τον απόφευγε
μήτε τον προκαλούσε
και κάπου κάπου έκλαιγε
κρυφά.
Ώσπου έγινε το τέλειο
έγκλημα.
Μαχαιρωμένο το ποίημα
μέσα στην καρδιά του ποιητή
έμεινε άγνωστο για πάντα.
Γιώργης Παυλόπουλος, «Το
τέλειο έγκλημα», Λίγος Άμμος, Αθήνα,
εκδ. Νεφέλη, 1997.