[...]
Στο σώμα, στην ενθύμηση πονούμε.
Μας διώχνουνε τα πράγματα, κι η ποίησις
είναι το καταφύγιο που φθονούμε.

Κ. Γ. Καρυωτάκης, [Είμαστε κάτι...], Ελεγεία: δεύτερη σειρά, 1927.

Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2015

Ταξιδεύοντας


Ανοίγουμε τις πόρτες,
κλείνουμε τις πόρτες,
δρασκελάμε τις πόρτες
και στο τέρμα του μοναδικού μας ταξιδιού
                                                           μήτε πολιτεία
                                                                            μήτε και λιμάνι.

Το τρένο εκτροχιάζεται,
το πλοίο ναυαγεί,
τ' αεροπλάνο συντρίβεται.
Ένα μονάχα επισκεπτήριο στον πάγο χαραγμένο.
             Αν είχα δικαίωμα εκλογής
                      να ξαναρχίσω ή όχι τούτο το ταξίδι,
                                θα το ξανάρχιζα.

                                                                     Λένινγκραντ, 1958

Nâzim Hikmet, «Ταξιδεύοντας», απόδοση Γιάννη Ρίτσου,
Ποιήματα (ανθολογία), εκδόσεις Κέδρος, 1966.