Πολύ παλιομοδίτικο (;)

 

 

 

 

Eφέτος άγρια μ' έδειρεν η βαρυχειμωνιά,

που μ' έπιασε χωρίς φωτιά και μ' ηύρε χωρίς νιάτα,
κι ώρα την ώρα πρόσμενα να σωριαστώ βαριά
στη χιονισμένη στράτα.

Mα χτες, καθώς με θάρρεψε το γέλιο του Mαρτιού

και τράβηξα να ξαναβρώ τ' αρχαία τα μονοπάτια,
στο πρώτο μοσκοβόλημα ενός ρόδου μακρινού
μού δάκρυσαν τα μάτια.

Κωστής Παλαμάς, «Ρόδου μοσκοβόλημα» (1905),
από την ποιητική συλλογή Η πολιτεία και η μοναξιά.
 

Οι αλλόχρωμοι εμείς

Τ. Κουράκης (1948-)

Εκατόν είκοσι χρονών
Μην αναρωτιέσαι
Εμείς οι ίδιοι είμαστε
που επιστρέφουμε από
Αμέρικα,
Μόναχο και
Αυστραλία
στον τόπο μας
με αλλαγμένα ονόματα,
τραγούδια και Θεό
Με λίγο πιο σκούρο δέρμα
-αλλόχρωμοι αλλόγλωσσοι-
Ο Γιάννης που λέγεται Χασάν
και
η Μαρία, Γιασμίν
Όμως μεγαλώσαμε λιγάκι
Φτάσαμε εκατόν είκοσι
χρονών και
Συνεχίζουμε
Μην αναρωτιέσαι ποιοι είναι
Εμείς οι ίδιοι είμαστε

Τάσος Κουράκης, «Οι αλλόχρωμοι εμείς», 67%, εκδ. Ιανός, 2012.

Ο θόρυβος του ανέμου

Ο Σαραντάρης σε ηλικία 6-7 ετών
στη Μπολόνια της Ιταλίας.

Ο θόρυβος του ανέμου μ' έφερε αλλού
Στη χώρα όπου οι άνθρωποι τρώνε τις σάρκες τους
Και υπάρχουν οι αμέριμνοι οι πάντοτε χορτάτοι
Κείνοι που δεν σταματάνε να τρώνε
Υπάρχουν και οι απελπισμένοι εκείνοι που τρέμουν
Μα δεν τολμούν να μιλήσουν

                                      29.6.1939

 

Γ. Σαραντάρης, «Ο θόρυβος του ανέμου μ’ έφερε αλλού»,

Ποιήματα, τόμος Ε’, Αθήνα, εκδόσεις Gutenberg, 1987.

Ποιος είν' τρελός...



Γ. Σαραντάρης

Ποιος είν' τρελός από έρωτα

Ας κάνει λάκκους στην αυγή
Να πάμε εκεί να πιούμε
Τη βροχή,
Μια που εμείς σε όποια στέγη αράξουμε
Σε όποια αυλή
Ο άνεμος χαλνάει τον ουρανό
Τα δέντρα
Κ’ η στείρα γη
Μέσα σε μας βουλιάζει

                                  16.5.1940

Γιώργος Σαραντάρης, «Ποιος είν’ τρελός από έρωτα»,

Ποιήματα, τόμος Ε’, Αθήνα, εκδόσεις Gutenberg, 1987.

Δεν είμαστε ποιητές σημαίνει...

Γ. Σαραντάρης (1908-1941)

Δεν είμαστε ποιητές σημαίνει φεύγουμε,
σημαίνει εγκαταλείπουμε τον αγώνα,
παρατάμε τη χαρά στους ανίδεους,
τις γυναίκες στα φιλιά του ανέμου
και στη σκόνη του καιρού·
σημαίνει πως φοβούμαστε
και η ζωή μάς έγινε ξένη,
ο θάνατος βραχνάς.

 

Γιώργος Σαραντάρης, «Δεν είμαστε ποιητές σημαίνει…»,

α’ δημοσίευση: περιοδικό «Νέα Γράμματα», 1938.