[...]
Στο σώμα, στην ενθύμηση πονούμε.
Μας διώχνουνε τα πράγματα, κι η ποίησις
είναι το καταφύγιο που φθονούμε.

Κ. Γ. Καρυωτάκης, [Είμαστε κάτι...], Ελεγεία: δεύτερη σειρά, 1927.

Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2016

Σε ξένο αχυρώνα


Κωστής Γκιμοσούλης (1960-)
Ένας γελωτοποιός
συναντάει στον δρόμο
έναν παπά:
– Άνθρωπος του θεού λένε εσύ
Άνθρωπος του διαβόλου η αφεντιά μου.
Κι όμως το λειτούργημά μας το ίδιο.
Σκεπάζουμε τη μαύρη τρύπα
στων ανθρώπων την ψυχή
με άχυρα.
Με το γέλιο εγώ.
Με τον σταυρό εσύ.
Σ’ ένα βασικό διαφέρουμε.
Εγώ δεν ανακάτεψα
στα καλαμπούρια μου ποτέ
τη μέλλουσα ζωή.
Αντιπαθώ τις υποσχέσεις.
Ειδικά τις ψεύτικες.


Κωστής Γκιμοσούλης, «Σε ξένο αχυρώνα»,
Αγάπη από ζήλια, Αθήνα, εκδ. Κέδρος, 2004.