Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα


Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα
είδα το βράδυ αυτό.

R. Magritte, Le Coup au Coeur, 1952

Kάποια χρυσή, λεπτότατη
στους δρόμους ευωδιά.
Kαι στην καρδιά
αιφνίδια καλοσύνη.
Στα χέρια το παλτό,
στ' ανεστραμμένο πρόσωπο η σελήνη.
Hλεκτρισμένη από φιλήματα
θα 'λεγες την ατμόσφαιρα.
H σκέψις, τα ποιήματα,
βάρος περιττό.

Έχω κάτι σπασμένα φτερά.
Δεν ξέρω καν γιατί μας ήρθε
το καλοκαίρι αυτό.
Για ποιαν ανέλπιστη χαρά,
για ποιες αγάπες,
για ποιο ταξίδι ονειρευτό.

Κ. Γ. Καρυωτάκης, [Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα…], Ελεγεία: δεύτερη σειρά,

Ελεγεία και Σάτιρες, 1927.

Δον Κιχώτης

Κ. Ουράνης (1890-1953)
Πηγή: αρχείο ΕΛΙΑ-ΜΙΕΤ

Ἀτσάλινος καὶ σοβαρὸς ἀπάνω στ᾿ ἄλογό του

τὸ ἀχαμνό, τοῦ Θερβαντὲς ὁ ἥρωας περνάει·
καὶ πίσω του, στὸ στωικὸ γαϊδούρι του καβάλα,
ὁ ἱπποκόμος του ὁ χοντρὸς ἀγάλια ἀκολουθάει.
Αἰῶνες ποὺ ξεκίνησε κι αἰῶνες ποὺ διαβαίνει
μὲ σφραγισμένα ἐπίσημα, ἑρμητικὰ τὰ χείλια
καὶ μὲ τὰ μάτια ἐκστατικά, τὸ χέρι στὸ κοντάρι,
πηγαίνοντας στὰ γαλανὰ τῆς Χίμαιρας βασίλεια...
Στὸ πέρασμά του ἀπ᾿ τοὺς πλατιοὺς τοῦ κόσμου δρόμους, ὅσοι
τὸν συντυχαίνουν, γιὰ τρελὸ τὸν παίρνουν, τὸν κοιτᾶνε,
τὸν δείχνει ὁ ἕνας τοῦ ἀλλουνοῦ - κι  εἰρωνικὰ γελᾶνε.
                               Ὦ ποιητή! παρόμοια στὸ διάβα σου οἱ κοινοὶ
οἱ ἀνθρῶποι χασκαρίζουνε. Ἄσε τους νὰ γελᾶνε:

οἱ Δὸν Κιχῶτες πᾶν μπροστὰ κι οἱ Σάντσοι ἀκολουθᾶνε!

Κώστας Ουράνης, «Δον Κιχώτης», Νοσταλγίες, 1920.