Σκύβοντας πάνω
απ’ της ψυχής μου τη
συσκότιση
στίχους ισχνούς θα
επιδείξω
αποκλεισμένους από
απρόσμενη κακοκαιρία
που πλήγωσε θανάσιμα
κάποιο δειλό μου λυκαυγές.
Πολλά θα λεν οι στίχοι
αυτοί,
θα δείτε, θα διαβάσετε.
Ο τελευταίος μόνο στίχος
τίποτε δεν θα λέει.
Κοιτώντας θλιβερά τους
προηγούμενους
θα κλαίει.
