σήμερα οι άνθρωποι μ’ αγαπούν
μια γυναίκα μού χαμογέλασε
ένα κορίτσι μού χάρισε ένα κοχύλι
ένα παιδί μού χάρισε ένα σφυρί
τα γυμνά άσπρα ποδάρια των περαστικών
είναι όλοι τους δακρυσμένοι
όμως κανείς δεν τρομάζει
όλοι μείναν στις θέσεις που πρόφτασα
είναι όλοι τους δακρυσμένοι
όμως κοιτάζουν τις ουράνιες ρεκλάμες
και μια ζητιάνα που πουλάει τσουρέκια
στον ουρανό
ναι την καρδιά μας καρφώνει
ώστε λοιπόν είναι ποιητής
Μίλτος Σαχτούρης, «Τα δώρα», Παραλογαίς, 1948.
Μ. Σαχτούρης (1919-2005) |
Σήμερα φόρεσα ένα
ζεστό κόκκινο αίμασήμερα οι άνθρωποι μ’ αγαπούν
μια γυναίκα μού χαμογέλασε
ένα κορίτσι μού χάρισε ένα κοχύλι
ένα παιδί μού χάρισε ένα σφυρί
Σήμερα γονατίζω στο
πεζοδρόμιο
καρφώνω πάνω στις πλάκεςτα γυμνά άσπρα ποδάρια των περαστικών
είναι όλοι τους δακρυσμένοι
όμως κανείς δεν τρομάζει
όλοι μείναν στις θέσεις που πρόφτασα
είναι όλοι τους δακρυσμένοι
όμως κοιτάζουν τις ουράνιες ρεκλάμες
και μια ζητιάνα που πουλάει τσουρέκια
στον ουρανό
Δυο άνθρωποι ψιθυρίζουν
τι κάνει την καρδιά μας
καρφώνει;ναι την καρδιά μας καρφώνει
ώστε λοιπόν είναι ποιητής
Μίλτος Σαχτούρης, «Τα δώρα», Παραλογαίς, 1948.