 |
| Ο Β. Λεοντάρης (1932-2014) σε φωτογραφία από το αρχείο του Κ. Κοβάνη. Πηγή: www.enet.gr. |
[…] Ο Βύρων
Λεοντάρης ανήκε σε έναν κύκλο διανοουμένων που δεν χαρίστηκαν στην ιδεολογία
της προόδου· αντίθετα, έδειξαν δρόμους, υποβάλλοντας τις αφαιρέσεις και τις
αδιαφορίες της σε ανηλεή κριτική. Αν γι’ αυτό βιαστεί κανείς να τον κατατάξει
στους “ρομαντικούς”, μαζί με τους συνοδοιπόρους του των Σημειώσεων, ας το κάνει τουλάχιστον με τον τρόπο του Μικαέλ Λεβί,
τακτικού συνομιλητή του περιοδικού και των συγγενών εκδόσεων Έρασμος, αυτές τις
δεκαετίες της παράλληλης σταδιοδρομίας τους: «Για τον επαναστατικό ρομαντισμό»,
γράφει ο Λεβί στο Προμήνυμα κινδύνου,
«το αντικειμενικό δεν είναι μια επιστροφή στο παρελθόν, αλλά μια αλλαγή πορείας
προς ένα ουτοπικό μέλλον». Αν είναι πάλι να τον ταξινομήσει στους “ουτοπικούς”,
ας σκέφτεται έστω την ουτοπία όπως ο Έρνστ Μπλοχ, που την αποκατέστησε: σαν «το
μη-είναι-ακόμη». Ή εν πάση περιπτώσει ας αρκεστεί στο απλό: ότι τέσσερις
δεκαετίες τώρα, ο Βύρων Λεοντάρης, μαζί με τον Γεράσιμο Λυκιαρδόπουλο, τον
Στέφανο Ροζάνη, τον Μάριο Μαρκίδη, τον Μανόλη Λαμπρίδη, τον Μάρκο Μέσκο και τον
Τάσο Πορφύρη, υπερασπίστηκε την ποίηση ως κοινή υπόθεση, με αίσθηση καθήκοντος,
κυρίως όμως με πάθος, “διά της λύπης” και μην παρατώντας “τη χαρά στους ανίδεους”.
Με το ίδιο πάθος που ο ίδιος και οι συνοδοιπόροι του υπερασπίστηκαν τη
φιλοσοφία («σε τι χρησιμεύει ακόμα», άραγε;) και τις ηττημένες εξεγέρσεις, από
την Ουγγαρία και το Πολυτεχνείο, μέχρι τον δικό μας Δεκέμβρη του 2008: ως
κριτικές του υπάρχοντος από τη σκοπιά αυτού που δεν είναι ακόμα εδώ. […]
(Δημοσθένης
Παπαδάτος Αναγνωστόπουλος, «Θερινές αφαιρέσεις»)
Περισσότερα:
http://avgi-anagnoseis.blogspot.gr/
(Αφιερώματα 2014: Βύρων Λεοντάρης)
