Λίγο πριν βγούνε στη σκηνή

 

Μάνος Ελευθερίου (1938-)

                                         Στον Μάριο Μαρκίδη

Παραμιλάει ο ποιητής και μες στο δρόμο.

Τα ίδια λόγια πάντα λέγοντας
με παύσεις μετρημένες και με βαθιές αναπνοές.

Ακροπατώντας στην αόρατη ζωή του

αδιαφορεί ποιος τον κοιτάζει και γελά.

Τραγουδιστές της όπερας θυμίζει

λίγο πριν βγούνε στη σκηνή και θριαμβεύσουν

ντυμένοι με μπροκάρ, βελούδα και μεταξωτά

στη μέσα τσέπη σφίγγοντας το ψεύτικο μαχαίρι
το δήθεν δηλητήριο μες στο μυροδοχείο

που κάνουν πρόβες με έπαρση στην ίδια πάντα άρια
στα παρασκήνια και τις κρύπτες των θεάτρων
και οι εργάτες της σκηνής τούς βλέπουν με έκσταση.

Μα μερικοί υποψιασμένοι που γέρασαν στην ίδια θέση

γνωρίζοντας καλύτερα τα πιο σπουδαία
μυστικά της τέχνης και της μουσικής
χαμογελούν καμιά φορά κουνώντας
το κεφάλι τους
κάποτε με θαυμασμό κι αυτοί μα πιο συχνά με λύπη.

Μάνος Ελευθερίου, «Λίγο πριν βγούνε στη σκηνή»,

Η πόρτα της Πηνελόπης, εκδ. Γαβριηλίδης, 2003.