[...]
Στο σώμα, στην ενθύμηση πονούμε.
Μας διώχνουνε τα πράγματα, κι η ποίησις
είναι το καταφύγιο που φθονούμε.

Κ. Γ. Καρυωτάκης, [Είμαστε κάτι...], Ελεγεία: δεύτερη σειρά, 1927.

Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2016

Παράξενη πατρίδα


Οδυσσέας Ελύτης
Όμορφη και παράξενη πατρίδα
             Ωσάν αυτή που μου 'λαχε δεν είδα

Ρίχνει να πιάσει ψάρια       πιάνει φτερωτά
             Στήνει στη γη καράβι       κήπο στα νερά

Κλαίει φιλεί το χώμα       ξενιτεύεται
             Μένει στους πέντε δρόμους       αντρειεύεται

Κάνει να πάρει πέτρα       τηνε παρατά
             Κάνει να τη σκαλίσει       βγάνει θάματα

Μπαίνει σ’ ένα βαρκάκι       πιάνει ωκεανούς
             Ξεσηκωμούς γυρεύει       θέλει τύραννους

Πέντε μεγάλους βγάνει       πάνω τους βαρεί
             Να λείψουν απ’ τη μέση       τούς δοξολογεί.
 

Οδυσσέας Ελύτης, Ο ήλιος ο ηλιάτορας (απόσπασμα), εκδόσεις Ίκαρος, 1971.