S/S Deserted Sea

Κατάμονο μια ολόκληρη ζωή να παραδέρνεις

σε λιμάνια, σε πέλαγα, σ’ ακρογιαλιές –τοπία της μνήμης–

ταξιδεύοντας με νηολόγιο άγνωστης, ανύπαρκτης  χώρας, με ξένη σημαία,

με όνομα μισοσβησμένο από τ’ αλάτι και τη σκουριά.

Και να μη θυμάσαι τους πλοιάρχους που γέρασαν στη γέφυρά σου,

τα κορμιά των ναυκλήρων σου, στιγματισμένα με φιγούρες ονείρων,

τη σπατάλη του πάθους σου στις άγονες γραμμές.

Κατάμονο μια ολόκληρη ζωή να ταξιδεύεις,

και τα σκυλόψαρα, κοπάδι, να σ’ ακολουθούν,

να σκίζουν τη θάλασσα, να γυροφέρνουν, ν’ αγρυπνούν

χτυπώντας μ’ ανυπονησία τα φτερά τους στην  πλώρη σου,

ακονίζοντας τα δόντια τους στους τροχούς των ελίκων σου,

περιμένοντας, ώρα με την ώρα, το σήμα κινδύνου.

Τάσος Κόρφης, «S/S Deserted Sea», Ημερολόγιο 2,

Θεσσαλονίκη, εκδόσεις Διαγώνιος, 1964.