Στο
Κολιμπρί της Φλαμουριάς
Το
`ξερες φίλε
βιαστικός
ο Απρίλης
κόκκινες
μέρες ακολουθούν·
στον
ουρανό ψηλά η Ελευθερία και οι κραυγές
των
ταπεινών κουρνιασμένες στα δέντρα – νοσταλγικό
χελιδόνι
φέρνει το μήνυμα κεράσια σκουλαρίκια
ωραίοι
άνθρωποι που στο νερό δροσίζουν
τη
γλώσσα τους κατάκορφα της ψυχής.
Μαυρίζει πάλι ο καιρός
είναι καιρός
πάρε
ψυχή μου τον δρόμο της ανηφόρας από την αρχή
εκεί θάλασσα λευκή ανθηρό κουράγιο
στα πρώτα σκαλιά κεράσια λάμπουν και γελούν
εκεί
πάρε τον δρόμο όσον κρατάει ακόμα
η στερνή βουή στο στήθος.
Τέλος
του Ιούνη όλα τα κουρσεμένα κλαριά
στο
κίτρινο θέρος αλληλέγγυα υπάρχουν
άνθη
τελειωμένα και φύλλα σιωπηλά σαν
όνειρα
της επόμενης χρονιάς – ποιον
θ’
αγκαλιάσουν γνωρίζεις;
Κατεβαίνεις αποχαιρετώντας τον Κόσμο
καθώς γυρίζουν οι αιώνες πίσω.
Λοιπόν φίλε
χαιρέτησε τη Σελήνη
το φεγγάρι που ενώνει τον Κόσμο ησυχάζοντάς
τον.
Μάρκος
Μέσκος, «Επίλογος ΙΙ», Άλφα Βήτα:
Ποιήματα, εκδόσεις Κίχλη, 2015.
