 |
| Nâzim Hikmet Ran (1902-1963) |
Η ζωή δεν είναι παίξε-γέλασε
Πρέπει να τηνε πάρεις
σοβαρά,
Όπως, να πούμε, κάνει ο σκίουρος,
Δίχως απ’ όξω ή από πέρα
να προσμένεις τίποτα.
Δε θα ‘χεις άλλο πάρεξ
μοναχά να ζεις.
Η ζωή δεν είναι παίξε-γέλασε
Πρέπει να τηνε πάρεις
σοβαρά
Τόσο μα τόσο σοβαρά
Που έτσι, να πούμε,
ακουμπισμένος σ’ έναν τοίχο με τα χέρια σου δεμένα
Ή μέσα στ’ αργαστήρι
Με λευκή μπλούζα και μεγάλα
ματογυάλια
Θε να πεθάνεις για να
ζήσουνε οι ανθρώποι,
Οι ανθρώποι που ποτέ δε θα
‘χεις δει το πρόσωπό τους
Και θα πεθάνεις ξέροντας
καλά
Πως τίποτα πιο ωραίο, πως τίποτα
πιο αληθινό απ’ τη ζωή δεν είναι.
Πρέπει να τηνε πάρεις
σοβαρά
Τόσο μα τόσο σοβαρά
Που θα φυτεύεις, σα να
πούμε, ελιές ακόμα στα εβδομήντα σου
Όχι καθόλου για να μείνουν
στα παιδιά σου
Μα έτσι γιατί το θάνατο δε
θα τονε πιστεύεις
Όσο κι
αν τον φοβάσαι
Μα έτσι γιατί η ζωή θε να
βαραίνει πιότερο στην πλάστιγγα.
Nâzim Hikmet Ran, «Για τη ζωή» (1948),
απόδοση: Γιάννης Ρίτσος, Ποιήματα, εκδόσεις Κέδρος, 1966.
