[Στη μνήμη των «πιλότων» που φύγανε – για το μεγάλο
τους ταξίδι μέσα στον χρόνο].
Στὸν ποιητὴ Ν. Ράντο
Ὁ
Νάγκελ Χάρμπορ, Νορβηγὸς πιλότος στὸ Κολόμπο,
ἅμα
ἔδινε κανονικὴ πορεία στὰ καράβια
ποὺ
φεῦγαν γιὰ τοὺς ἄγνωστους καὶ μακρινοὺς λιμένες,
κατέβαινε
στὴ βάρκα του βαρύς, συλλογισμένος,
μὲ
τὰ χοντρὰ τὰ χέρια του στὸ στῆθος σταυρωμένα,
καπνίζοντας
ἕνα παλιὸ χωμάτινο τσιμπούκι,
καὶ
σὲ μιὰ γλώσσα βορινὴ σιγὰ μονολογώντας
ἔφευγε
μόλις χάνονταν ὁλότελα τὰ πλοῖα.
Ὁ
Νάγκελ Χάρμπορ, πλοίαρχος σὲ φορτηγὰ καράβια,
ἀφοῦ
τὸν κόσμο γύρισεν ὁλόκληρο, μιὰ μέρα
κουράστηκε
κι ἀπόμεινε πιλότος στὸ Κολόμπο.
Μὰ
πάντα συλλογίζονταν τὴ μακρινή του χώρα
καὶ
τὰ νησιὰ πού 'ναι γεμάτα θρύλους, τὰ Λοφοῦτεν.
Ὅμως
μιὰ μέρα ἐπέθανε στὴν πιλοτίνα μέσα
ξάφνου
σὰν ξεπροβόδισεν τὸ Steamer Tank «Fjord Folden»
ὅπου
ἔφευγε καπνίζοντας γιὰ τὰ νησιὰ Λοφοῦτεν...
Νίκος Καββαδίας, «Ο
πιλότος Νάγκελ», Μαραμπού, 1933.
