Πρώτο
σου λάθος: από κούνια να ’σαι δούλος.
Δεύτερο,
δούλος σε κατάδουλη εποχή.
Τρίτο,
δεν ήσουν μόνο δέρμα, αλλά ψυχή.
Τέταρτο,
δεν πουλήθηκες στον ξένο μούλος.
Αν
ήσουν ώς τα κόκαλα ραγιάς και σάπιος,
δε θα
’σουν τώρα σκοτωμένος, αλλά «κάποιος».
Κι ο
τελευταίος δε θα ’σουν «άγνωστος» μπατίρης,
μα
πρώτος και γνωστός, ακόμα και βεζίρης!
Μηδέ
θα σε κορόιδευαν οι λαοπλάνοι,
ντόπιοι
και ξένοι, μ’ ένα ψεύτικο στεφάνι·
μα
δήμιος του λαού και μαύρος με τους μαύρους,
θα
κολυμπούσες τώρα στους μεγαλοσταύρους!
Κώστας
Βάρναλης, «Τα τέσσερα λάθη “του αγνώστου”»,
Ελεύθερος κόσμος (μέρος δεύτερο),
1965-1966.
