πως ο
στρατός μας θαυματούργησε στην Αλβανία.
Αλλ’
ο πατέρας μου κανένα θαύμα δε θυμόταν
κι
όταν τον ρώταγα τον πόλεμο τον καταριόταν.
–
Ποιοι ήταν πατέρα οι νικηταί και ποιοι
οι ηττημένοι;
– Στον πόλεμο, παιδί μου, υπάρχουν μόνο
σκοτωμένοι…
Τα
κρυοπαγήματα και τα κουρέλια του θυμόταν.
– Και
τα ανδραγαθήματα; Ρωτούσα. Αποκρινόταν:
–
Μπορεί οι νεκροί που τάφηκαν μέσα στο χιόνι
που
πολεμήσαν μοναχοί και που πεθάναν μόνοι…
– Κ’
η Παναγία που σας προστάτευε πού ήτανε πατέρα
δεν
ήταν δίπλα σας όταν φωνάζατε αέρα;
–
Ίσως την έβλεπαν οι στρατηγοί την Παναγία
όταν
μας ψάχνανε στους χάρτες μέσα στα γραφεία…
Θωμάς
Γκόρπας, «Το αλβανικό», Περνάει ο στρατός…,
Αθήνα, εκδόσεις
Πορεία, 1980.