[...]
Στο σώμα, στην ενθύμηση πονούμε.
Μας διώχνουνε τα πράγματα, κι η ποίησις
είναι το καταφύγιο που φθονούμε.

Κ. Γ. Καρυωτάκης, [Είμαστε κάτι...], Ελεγεία: δεύτερη σειρά, 1927.

Παρασκευή 31 Μαΐου 2024

Δάσος παράξενο

 
ΔΑΣΟΣ παράξενο μαγεύει τη φωνή μου
κάθε μου λέξη μια σταγόνα αίμα
όλο μου το τραγούδι ένα δέντρο
από το αίμα ποτισμένο των φονιάδων
χίλιοι φονιάδες χίλια άγρια δέντρα
δάσος παράξενο που μαγεύει τη φωνή μου

 
Μίλτος Σαχτούρης, [Δάσος παράξενο...], η κατακλείδα της ποιητικής συλλογής Τα φάσματα ή η χαρά στον άλλο δρόμο (1958),
βλ. Ποιήματα Άπαντα (1945-1998), Αθήνα, εκδόσεις Κέδρος, 2014.