Ο άνθρωπος που γελούσε

Σωτ. Παστάκας (1954-)

Η πρώτη εντύπωση. Άψογη η εκτύπωση:

Γνήσιο χαρτί Kodak, ζωντανά χρώματα,

Σωστή η γωνία λήψεως και ο φωτισμός.

Αναμφισβήτητα αναγνωρίζω τον εαυτό μου

Στο εικονιζόμενο πρόσωπο. Όμως

Το σκοτάδι που μόνιμα κατοικεί στα μάτια

Βγήκε καστανού χρώματος, η δίνη του στόματος

Έχει περιοριστεί σε δυο κόκκινα χείλη, αυτά

Τα καλοχτενισμένα μαλλιά δεν αντανακλούν

Επ’ ουδενί την αταξία στο κεφάλι μου

Κι αυτό το μονίμως χαμογελαστό πρόσωπο

– Πώς να το πω; – ασυστόλως ψεύδεται,

Αγαπητοί μου φίλοι.

 

Σωτήρης Παστάκας, «Ο άνθρωπος που γελούσε»,

Η μάθηση της αναπνοής, εκδ. Πλανόδιον, 1990.