Ο
γερο δάσκαλος – ποιος τον θυμάται –
τον
ανεξύπνητο ύπνο κοιμάται,
τον
ξενυχτάνε δυο χωριανοί.
Οι
νέοι σκόρπισαν στα καφενεία,
δυο
τρεις που πήγανε στην εκκλησία
δε
βγάλαν λόγο για τη θανή.
Ο
ψάλτης βιάζοταν, είχε βαφτίσια.
Βουβά
τον θάψανε στα κυπαρίσσια
και
τον ξεχάσανε πολύ καιρό.
Ο
δασοφύλακας τον άλλο χρόνο
κάρφωσε
κάγκελα κι έφτιαξε μόνο
με
δυο σανίδια ένα σταυρό.
Κάποιος
αργόσχολος ειρηνοδίκης
βρήκε
το κείμενο της διαθήκης
όπου
διαβάσαμε το λόγο αυτό:
Στον
τάφο θα ‘θελα σαν θα πεθάνω
πως
ήμουν δάσκαλος να γράψουν πάνω
– και
δίχως λάθη, παρακαλώ.
«1946 / Ο γερο δάσκαλος», από τον κύκλο τραγουδιών Χρονικό (1966-1970). Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος (1939-2023), στίχοι: Κ.Χ. Μύρης (ψευδώνυμο του Κώστα Γεωργουσόπουλου, 1937-2024), ερμηνεία: Νατάσσα Μποφίλιου (πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη).
