Φυσικὰ καὶ
ὀνειρεύομαι.
Ζεῖ κανεὶς μόνο μ᾿ ἕνα ξερὸ μισθό;
καὶ μᾶλλον μετανιώνουν ὁριστικά τους ὅλοι.
πρὶν ἐλπίσω. Μοῦ τὴν δίνει ἐν γένει
μαζὶ μὲ κάποιες ὁδηγίες αὐστηρές.
Νὰ πιστέψω δίχως ν᾿ ἀγγίξω
νὰ μὴ μιλήσω διόλου στὸν καπνὸ
γιατὶ εἶναι ὑπνοβάτης καὶ θὰ πέσει
μόνο διὰ τοῦ βλέμματος ν᾿ ἀφήσω
τὸ αἴτημά μου στὴν κρεμάστρα
ὅ,τι μοῦ δοθεῖ νὰ τὸ δεχτῶ
κι ἂς μὴν ἔχει καμιὰ ὁμοιότητα
μ᾿ αὐτὸ ποὺ ζωγραφίζει ἡ ἔκκλησή μου -
θὰ τὴν ἐπανέβρει μόλις ξαναχαθεῖ.
Γιατὶ τότε πιὰ δὲν θὰ ἦταν ὄνειρο.
Θά ῾ταν γεράματα.
Κική Δημουλά, «Συνέντευξις», Η εφηβεία της λήθης, εκδ. Στιγμή, 1994.
Κική Δημουλά |
Ζεῖ κανεὶς μόνο μ᾿ ἕνα ξερὸ μισθό;
Πόσο συχνά;
Κάθε ποὺ
ἐγκαταλείπουν συχνότατα ὅλοι.
Ἐπηρεάζουν τοὺς
ἀπόντες τὰ ὄνειρά σας;
Βέβαια. Τὸ
ξανασκέφτονται καλὰκαὶ μᾶλλον μετανιώνουν ὁριστικά τους ὅλοι.
Εἶναι ἐλευθέρα ἡ
εἴσοδος;
Ὄχι ἐντελῶς. Ζητάω
τὴν ἄδεια τοῦ ὀνείρουπρὶν ἐλπίσω. Μοῦ τὴν δίνει ἐν γένει
μαζὶ μὲ κάποιες ὁδηγίες αὐστηρές.
Νὰ πιστέψω δίχως ν᾿ ἀγγίξω
νὰ μὴ μιλήσω διόλου στὸν καπνὸ
γιατὶ εἶναι ὑπνοβάτης καὶ θὰ πέσει
μόνο διὰ τοῦ βλέμματος ν᾿ ἀφήσω
τὸ αἴτημά μου στὴν κρεμάστρα
ὅ,τι μοῦ δοθεῖ νὰ τὸ δεχτῶ
κι ἂς μὴν ἔχει καμιὰ ὁμοιότητα
μ᾿ αὐτὸ ποὺ ζωγραφίζει ἡ ἔκκλησή μου -
θὰ τὴν ἐπανέβρει μόλις ξαναχαθεῖ.
Ἕνα μόνο δὲ μοῦ
δίνει τὸ ὄνειρο.
Τὸ ὅριο. Ὣς ποῦ νὰ
κινδυνέψω.Γιατὶ τότε πιὰ δὲν θὰ ἦταν ὄνειρο.
Θά ῾ταν γεράματα.
Κική Δημουλά, «Συνέντευξις», Η εφηβεία της λήθης, εκδ. Στιγμή, 1994.