[...]
Στο σώμα, στην ενθύμηση πονούμε.
Μας διώχνουνε τα πράγματα, κι η ποίησις
είναι το καταφύγιο που φθονούμε.

Κ. Γ. Καρυωτάκης, [Είμαστε κάτι...], Ελεγεία: δεύτερη σειρά, 1927.

Κυριακή 30 Ιουνίου 2013

Παρά ταύτα

Παρά ταύτα θα ξυπνήσω
(έτσι πήγε να συνεχίσει τον εξάψαλμο ο γκρινιάρης άνθρωπος)
το αγώι ξυπνάει, λένε, τον αγωγιάτη.
Παντού και πάντοτε η έπαρση σημαίας…
Έχεις πρώτον να σηκώσεις τα ρολά
ν’ αφήσεις, δεύτερον, πίσω τον Συρκούφ*
να ονειροπολεί
απ’ το κατάρτι του
σαν ξενιτεμένος

Παρά ταύτα, λοιπόν, εγώ θα ξυπνήσω
(έτσι έκλεισε τα μάτια πικραμένος και ήρεμος)
μα εκτός από το ότι ξύπνησα
για τίποτα δεν θα μετανοήσω.

Από την τελευταία ποιητική συλλογή του Μάριου Μαρκίδη, Παρά ταύτα,
Αθήνα, εκδόσεις Νεφέλη, 2001. (Κρατικό Βραβείο Ποίησης 2002).


* Robert Surcouf (1773-1827): Γάλλος ναυτικός, πειρατής και ναυπηγός.