 |
| Κ. Π. Καβάφης |
εκείνων που πεθάναν, ή
εκείνων που είναι
για μας χαμένοι σαν τους
πεθαμένους.
Κάποτε μες στα όνειρά μας
ομιλούνε·
κάποτε μες στην σκέψι τες
ακούει το μυαλό.
Και με τον ήχο των για μια
στιγμή επιστρέφουν
ήχοι από την πρώτη ποίησι
της ζωής μας —
σα μουσική, την νύχτα,
μακρυνή, που σβύνει.
Κ. Π. Καβάφης, «Φωνές»,
1904.
