 |
| Μ. Μέσκος (1935-2019) |
Τίποτε να μη βλέπει –
να φύγει να φύγει να φύγει
στη μονιά του λύκου να κουρνιάσει
μαύρη πέτρα της κατάρας
αθάνατη.
Αστέρια τ’ ουρανού φύλλα
των δέντρων
τώρα στο χώμα λιώνει το
φεγγοβόλημά τους
ωχρό αντίο από τον Νοτιά
και τη γριά βροχή
δεν τα έσωσαν πριν μήτε οι
φτερούγες των αρχαγγέλων
μήτε τα δάκρυα στ’
ακροκλώναρα
που στάζουν λαμπυρίζοντας
και κλαίνε·
φύλλα
φύλλα των ίσκιων κι αβασίλευτα αστέρια
–
αν άνθρωποι φτωχοί αναζητούν το
ελάχιστο της καλημέρας
μόνο τα τρελά όνειρα αποφεύγουν το
τέλος.
Μάρκος
Μέσκος, «Σκόρπια φύλλα», Άλφα
Βήτα: Ποιήματα, εκδόσεις Κίχλη, 2015.
