Στα
περβόλια, μες στους ανθισμένους κήπους
σαν
άλλοτε θα στήσουμε χορό
και
το Χάρο θα καλέσουμε
να
πιούμε αντάμα και να τραγουδήσουμε μαζί.
Κράτα
το κλαρίνο και το ζουρνά
κι
εγώ θα ‘ρθω με τον μικρό μου τον μπαγλαμά.
Αχ κι
εγώ θα ‘ρθω...
Μες
στης μάχης τη φωτιά με πήρες Χάρε,
πάμε
στα περβόλια για χορό.
Στα
περβόλια, μες στους ανθισμένους κήπους
αν σε
πάρω, Χάρε, στο κρασί
αν σε
πάρω στο χορό και στο τραγούδι
τότες
χάρισέ μου μιας νυχτιάς ζωή.
Κράτα
την καρδιά σου, μάνα γλυκιά
κι
εγώ είμ’ ο νιος που γύρισε για μια σου ματιά.
Αχ
για μια ματιά...
Για
το μέτωπο σαν έφυγα μανούλα
εσύ
δεν ήρθες να με δεις.
Ξενοδούλευες
και πήρα μόνος μου το τραίνο
που
με πήγε πέρ’ απ’ τη ζωή...
Μίκης
Θεοδωράκης, «Στα περβόλια», 1962.
