Γράμματα
που έγραψε στο βλέμμα τους η αγάπη
Όνειρα
που κέντησαν στον ύπνο τους οι αράχνες
Ο
θάνατος σαν ύφασμα σύρθηκε ανάμεσά τους
Έσβησαν
έτσι τα λαμπρά τους μάτια σαν λυχνάρια
Το
δέρμα τους που ήταν σφιχτό σαν το πανί στον άνεμο
Δεν
νιώθει πια τη ζεστασιά που χύνουν τα κορμιά
Σαν
ημερομηνίες τα ονόματά τους
Όμως
καθώς χαμογελάς χαμογελούν ακόμα
Τα
βήματά τους αντηχούν μέσα στα βήματά μας
Και
στην καρδιά μας νιώθουμε το χτύπο της καρδιάς τους.
Νάνος
Βαλαωρίτης, «Μικρός θρήνος», Κεντρική Στοά,
Αθήνα, ιδιωτική έκδοση, 1958.
