 |
| Μανόλης Αναγνωστάκης |
[…]
Μιλούσε συνεχώς με
παρενθέσεις και αποσιωπητικά, σαν τυφλός που βάδιζε σ’ ένα δωμάτιο γεμάτο
έπιπλα.
Κι ήξερες πως όλα αυτά
αργά ή γρήγορα θα τελειώσουν.
(Γηράσκω αεί αναθεωρών)
Να βλέπεις τα ίδια
πράγματα να γίνονται και να ξαναγίνονται.
Κάπου ανάμεσα στο
αξιοπρεπές μελό και στο φτηνό πάθος.
Δεν έφταιγεν ο ίδιος.
Τόσος ήτανε.
Το ήξερε πως δε θα άντεχε
στο Μεγάλο Πόνο.
Έβγαζε κάθε δέκα χρόνια
μια φωτογραφία στην ίδια πάντα στάση.
[…]
Μανόλης Αναγνωστάκης, ΥΓ., ιδιωτική έκδοση 1983 και
εκδόσεις Νεφέλη 1992 (απόσπασμα: σελ. 18-19).
