 |
| Γ. Κοτανίδης (5/2/1945-28/1/2020), φωτ. Γ. Βιτσαρόπουλος |
«Γιωργάκη, γεια σου! […]
[…]
Θυμάσαι πόσο εντυπωσιάστηκες όταν είδες τη
βιβλιοθήκη του μπαμπά του Βαγενά, τόσο που ονειρεύτηκες να έχεις κι εσύ μια
μεγάλη βιβλιοθήκη; Ο Νάσος έγινε σπουδαίος φιλόλογος, καθηγητής πανεπιστημίου
και ποιητής. Ήταν και φοβερός μπαλαδόρος, έπαιζε στα τσικό της Δόξας [Δράμας], της
ομάδας μας που έπαιζε την καλύτερη μπάλα και της έπαιρναν τα πρωταθλήματα και
τα κύπελλα μέσα από τα χέρια. Τότε ήταν που κατάλαβες ότι δεν κερδίζει ο
καλύτερος, αλλά ο πλουσιότερος και ο δυνατότερος. Αυτό δεν άλλαξε ούτε στο
ποδόσφαιρο ούτε στη ζωή, κερδίζουν πάντα οι πλούσιοι που γίνονται πλουσιότεροι,
ενώ οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι.
[…]
Αν έγινα πλούσιος; Όχι, γιατί οι γονείς μας
είχαν ένα χούι: δεν μας έλεγαν ποτέ να γίνουμε πλούσιοι, αλλά καλοί άνθρωποι.
Αυτό προσπάθησα να ακολουθήσω. Δεν ήθελαν τα παιδιά τους να τα έχουν όλα, αλλά
να μην τους λείπει τίποτα από τα απαραίτητα. Όμως, είμαι ευτυχισμένος με τη
δουλειά του ηθοποιού, που διάλεξες τότε εσύ για μένα. Έκανα και την ωραία
βιβλιοθήκη που ονειρεύτηκες. Αγάπησα τους ποιητές, που μου άνοιξαν τα μάτια.
Γράφω και βιβλία, θεατρικά έργα και σενάρια, η ζωή μου είναι δημιουργική, δεν
έχω βέβαια τη δική σου αθωότητα, αλλά πάντα κάτι χάνεις όταν αγωνίζεσαι στη
ζωή.
[…]
Αυτό που έμαθα τόσα χρόνια, Γιωργάκη, είναι
ότι ο κόσμος είναι άδικος και είναι πολύ δύσκολο να αλλάξει, αλλά όχι αδύνατον.
Το παλεύουμε συνεχώς και, όπως λέει ένας ποιητής, ο Καβάφης, που εσύ δεν
πρόλαβες να γνωρίσεις, η ευτυχία βρίσκεται στο ταξίδι!»
Ο μεγάλος εαυτός σου
Γιώργος Κοτανίδης
Γιώργος
Κοτανίδης, «Γράμμα στον νεότερο εαυτό μου» (αποσπάσματα),
περιοδικό δρόμου Σχεδία, τεύχος 79, Μάρτιος 2020.
