[...]
Στο σώμα, στην ενθύμηση πονούμε.
Μας διώχνουνε τα πράγματα, κι η ποίησις
είναι το καταφύγιο που φθονούμε.

Κ. Γ. Καρυωτάκης, [Είμαστε κάτι...], Ελεγεία: δεύτερη σειρά, 1927.

Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2022

Αγρίεψε ο καιρός


 

Άγγελος Αντωνόπουλος (1932-)
Αγρίεψε ο καιρός
κι οι θύελλες μας φέρνουν
φτερά αγγέλων και περιστεριών
και στον επόμενο τόνο
η ώρα είναι μηδέν και ένα λεπτό,
και σκοτώνουνε τον Λόρκα.
Και στον επόμενο τόνο,
η ώρα είναι μηδέν και δύο λεπτά,
και σκοτώνουνε τον Τσε Γκεβάρα
και στον επόμενο τόνο,
η ώρα είναι μηδέν και τρία λεπτά,
και σκοτώνουνε τον Λούθερ Κινγκ.
 
Αγρίεψε ο καιρός.
Και λιώνουν οι πάγοι.
Και ουρλιάζουν οι αρκούδες.
Και καίνε τα δάση.
Και ο Κρόνος ζητάει ταξιδιωτικά έγγραφα.
Ελπίζει ότι κάπου θα βρει
Ένα λόφο που θα ‘χει ακόμη δέντρα και γρασίδι,
να ξαναχτίσει τον θρόνο του.
Ελπίζει ότι θα βρει
ένα ποτάμι με καθαρό νερό,
γιατί έχει χρόνια να λουστεί,
γιατί ο Αλφειός είναι μολυσμένος.
Αγρίεψε ο καιρός.
 
Ακόμη με τη φωτιά του Προμηθέα πορευόμαστε.
Και με τον Ήφαιστο να μαστορεύει
τ’ αλέτρια και τ’ αμόνια και τα δόρατα
και γύρω απ’ τη φωτιά να ζεσταθούμε
και ν’ ακούμε ιστορίες
για σημεία και τέρατα.
 
Άγγελος Αντωνόπουλος, «Αγρίεψε ο καιρός»,
Αφύλακτη διάβαση, εκδόσεις Αιώρα, 2011.